تبیین تجارب زیسته همسران افراد دارای دفیبریلاتور قابل کاشت: مطالعه پدیده‌شناسی هرمنیوتیک

مقدمه: دفیبریلاتور قابل کاشت (Implantable cardioverter defibrillator یا ICD)، وسیله‌ای حیاتی برای درمان و کنترل دیس‌ریتمی‌های قلبی می‌باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تبیین تجارب زیسته همسران افراد دارای ICD بود. روش‌: این پژوهش کیفی با رویکرد پدیده‌شناسی هرمنیوتیک و با روش van Manen انجام شد. مشارکت کنندگان را 13 نفر از همسران افراد دارای ICD مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) تهران در سال 1394 تشکیل داد که به صورت هدفمند انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته عمیق جمع‌آوری گردید. مصاحبه‌ها بین 30 تا 45 دقیقه به طول انجامید. داده‌ها با استفاده از روش پیشنهادی شش مرحله‌ای van Manen مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: از تجزیه و تحلیل داده‌های تحقیق، 3 مضمون اصلی و 11 مضمون فرعی پدیدار شد. مضامین اصلی شامل دریافت اولین شوک با مضامین فرعی «ترس، انتظار شوک و تجربه ناخوشایند»؛ احساس امنیت با مضامین فرعی «دریافت کمک پنهانی، به دست آوردن کنترل و وابستگی» و تجربه محدودیت‌های زندگی با ICD با مضامین فرعی «اختلال در نقش، هزینه، محدودیت حرکتی، رانندگی و رفت و آمد» بود.  نتیجه‎گیری: افراد دارای ICD بعد از تعبیه این دستگاه، با وجود تجربه ناخوشایند دریافت شوک الکتریکی و داشتن برخی محدودیت‌ها، احساس امنیت و آرامش می‌کردند. اعضای تیم درمان به خصوص پرستاران می‌توانند با ارایه آموزش‌هایی در زمینه نحوه عملکرد دستگاه، بهبود کیفیت زندگی و ارتقای خودمراقبتی، به این افراد و اعضای خانواده آنان کمک نمایند.